تجارب خانواده از مراقبت بیمار مبتلا به تروما: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: در بین تمامی نهاد‌ها، سازمان‌ها و موسسات اجتماعی خانواده مهم‌ترین، ارزشمند‌ترین و اثر بخش‌ترین، نقش‌ها را داراست که باعث می‌شود وظیفه سنگینی را در نگهداری از بیماران، پس از ترخیص از بیمارستان را داشته باشند؛ بنابراین مطالعه حاضر به‌منظور تبیین تجارب خانواده بیماران ترومایی پس از ترخیص از بخش مراقبت ویژه بیمارستان دکتر ‌فاطمی در راستای مواجهه با نگهداری از بیماران در منزل، در شهر اردبیل انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش از رویکرد کیفی به شیوه پدیدارشناسی استفاده‌ شده است. نمونه‌گیری به روش مبتنی بر هدف و از میان خانواده بیماران ترومایی ترخیص شده از بخش ویژه بیمارستان دکتر‌ فاطمی شهر اردبیل انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از روش مصاحبه بدون ساختار، عمیق و تا رسیدن به اشباع اطلاعات استفاده گردید که در آخر تعداد شرکت‌کنندگان به 13 نفر رسید و تحلیل اطلاعات به روش 7 مرحله‌ای کلایزی انجام شد. یافته‌ها: تحلیل تجارب شرکت‌کنندگان منجر به شناسایی 241 کد اولیه و ایجاد درون مایه شوک اولیه با زیر مفهوم‌های عدم باور وضعیت موجود، مقصر دانستن خود واطرافیان؛ مواجهه با بیمار و مراقبت با زیر مفهوم‌های احساس ناتوانی در نگهداری از بیمار و تصور سخت و غیر‌ممکن بودن مراقبت از بیمار به‌عنوان زیر‌طبقات مواجهه غیر‌منتظره قرار گرفت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به‌دست آمده، خانواده‌ها در روزهای ابتدای ترخیص دوران پراسترسی با توجه به وضعیت بیمار و شرایط نگهداری آنان در منزل سپری می‌کنند و جهت سازگاری بهتر آنان نیازمند کمک تیم درمان و سازمان‌های دولتی می‌باشند و حمایت صحیح از این خانواده‌ها یک گام الزامی می‌باشد.